Maart
Disaster strikes
Het is het laatste weekend in maart. Eergisteren had mijn vlucht met Emirates moeten vertrekken vanaf Christchurch naar huis. Deze had ik 10 dagen geleden geboekt, omdat de oorspronkelijke vlucht van 11 April met Ethiad al eerder gecanceld was. Er vliegen vrijwel geen vluchten meer uit en door NZ, het vliegverkeer is met 90% gereduceerd. Van de drie internationale luchthavens zijn er twee dicht voor het buitenland. Het land is deze week halsoverkop 4 weken in “Lock Down” gegaan. Als je nu boekt bij een buitenlandse airline dan loop je grote kans dat je vlucht alsnog de week erna gecanceld wordt (door nieuwe ontwikkelingen) en ben je je geld kwijt, tickets zijn lootjes geworden in een loterij. Heel veel toeristen hier zitten vast, zo'n 12.000 Duitsers een paar duizend Engelsen en een kleine 1000 Nederlanders. Iedereen op de planeet heeft nu ongewild een loterijkaartje gekregen in het kansspel dat Corona heet. Elk kaartje levert in de regel kans op persoonlijk leed en verlies. Dan valt gevangen zitten op je vakantieadres nog wel mee.
We houden de website van buitenlandse zaken in de gaten en de overheden werken eraan, alleen voorlopig houdt Jacinda ons nu al een dikke week gevangen.
Op de praktijk heeft men vorige week geprobeerd de computers in orde te maken voor thuiswerken. Wat dit precies gaat inhouden weet niemand maar het was een opdracht van de overheid dus het is uitgevoerd. Ook is de praktijk in twee apart werkende groepen ingedeeld zodat in geval van besmetting niet iedereen in quarantaine hoeft. Overigens is er op het moment frustrerend genoeg vrijwel geen huisartsenwerk te doen. Al weken zoeken mensen de praktijk niet meer op. Wel onderzochten we iedereen met een mogelijke gelinkte infectie achter buiten op de parkeerplaats, patiënt in de auto en wij ernaast in speciale pakken. Iedereen die nu belt, krijgt eerst een telefonische terugbelafspraak en verder wordt alles vooruit geschoven. Het ziekenhuis heeft alle (poli-) klinische zorg “on hold” gezet net als is Europa. Dit houdt lokaal in dat alle verwijzingen van de afgelopen weken zijn teruggestuurd naar de huisartsen, met het verzoek opnieuw te verwijzen als de storm over is. Het is echter vandaag, eind maart, hier nog stilte voor de storm. Slechts 1 oudere patiënt is opgenomen in het plaatselijke ziekenhuis en 1 oudere patiënt is er nu landelijk overleden in een provinciaal ziekenhuis. Aanvankelijk onder de werkdiagnose griep. Bleek toch Corona te zijn en het hele ziekenhuis moet nu ontsmet worden en alle dokters zitten thuis.
Ze kozen hier op voorhand voor zekerheid door alles plat te leggen terwijl er nog geen dode gevallen was. Groepsimmuniteit is geen issue, wel isoleren en uitroeien. En gelijk hebben ze, want waar Nederland het Europees matig doet met normaal 1100 beademde ic plekken op 17,2 miljoen mensen hebben ze hier 130 beademingsplekken op 4,8 miljoen en dat is geen prettig vooruitzicht als je begint te hoesten. Dus behalve de supermarkten is vrijwel alles gesloten, mogen alleen mensen met essentiële beroepen nog reizen (gewichtsconsulenten ook) en houden we hier twee meter afstand tov elkaar en geen 1,5. Ook mag je niet meer vrij in de natuur gaan wandelen want als je iets doet waarbij de kans bestaat dat als het mis gaat er hulptroepen moeten komen, dan is het op voorhand verboden.
Wel wat frustrerend om hier gevangen te zitten als gezinslid ,duimendraaiende huisarts en oud plv. crisiscoördinator terwijl er zich van alles voordoet in Nederland. Dat wordt een medische cultuurshock bij terugkomst. Maar er zijn heel veel mensen met veel slechtere loterijkaartjes.
Het afgelopen jaar is even anders gelopen dan gedacht met een speciale twist op het eind en op dit moment is het te vroeg om eindconclusies te trekken. De huidige situatie leent zich ook niet meer voor bespiegelingen mbt de verschillen in huisartsgeneeskunde en nieuwe vakantiefoto’s gaan er helaas ook niet meer komen. De overige belevenissen en wat niet in de Blog stond komen nog wel eens bij een borrel.
Het is niet anders en hiermee sluit ik 31 maart 2020 met een frons op het voorhoofd het Blog (voorlopig) af.
TT