Augustus
Rondreizen
Begin augustus, net na de historische hittegolf van 40 graden in Nederland, pakten Corine, Thimo en Quinten hun ski-jacks in hun koffers om NZ te bezoeken. Op het wensenlijstje stonden alleen skiën en het plan om een verkennende rondreis van 14 dagen over het Zuider Eiland te gaan maken. Hierbij ging het weerbericht het tempo en de plaatsen bepalen. Het is in Augustus laagseizoen met wat instabieler weer; natter en tussen de 2 en 12 graden. We zullen dus weinig toeristen tegenkomen, uitgezonderd wat Aziaten die met campers rondrijden en willen skiën of gewoon eens sneeuw en bergen willen zien.
Na een lange vliegreis arriveerden ze op dinsdagmorgen nog redelijk fris in Christchurch. Vervolgens met de auto nog even 325 km (4 uur rijden) naar Blenheim, om daarna lekker twee dagen in bed en voor de TV te cocoonen en de Jetlag te verwerken om vervolgens op vrijdagmiddag te vertrekken voor "The Trip".
Kaiteriteri
Dit kleine kustplaatsje van 10 huizen en twee hotels ligt aan de Tasman Bay en is een uitvalbasis voor zeekanoën (veel te koud nu) en natuurwandelingen, met name aantrekkelijk vanwege haar mooie gouden zandstrand. Eerste "Tramping" gedaan, d.w.z. een natuurwandeling over een speciaal aangelegd voetpad. Tramping is de nationale volkssport in NZ, waarschijnlijk is er geen land waar het wandelen beter georganiseerd is, dan hier. Onderweg wat vogels ontmoet en kennis gemaakt met de typische beplanting; oerbos met veel soorten mos. Op een boom, zie je soms wel 6 tot 8 verschillende soorten mos en als je een onbedekte boom tegenkomt dan is deze waarschijnlijk ziek door een schimmel. Daarnaast overal de varens (=Nationaal Symbool) en dan ook weer in alle soorten en maten. Er staan hier exemplaren van 4 tot 6 meter hoog. Verder kom je in de bossen alleen vogels tegen, er zijn vrijwel nauwelijks andere dieren te ontdekken afgezien van een sporadische hagedis.
Punakaiki
Minuscuul kustplaatsje van nu 6 huizen en 3 hotelletjes, gelegen aan de altijd regenachtige Westkust. Hier zijn de plaatselijke bezienswaardigheden; “blowholes” en "pannenkoek rotsen". Er naartoe voert een weg met ruige kusten en tropische oerbossen waarlangs tientallen kilometers geen bebouwing of benzinepomp te bespeuren valt. Zuidelijker liggen nog Greymouth en Hokitika waar we een "Walk above the trees" en nog een tramping deden. Nog weer verder zuidelijker passeerden we nog twee gletsjers. De wandelpaden waren vorig jaar weg gespoeld zodat je er nu alleen met een helikopter op kunt, als je er 150 euro p.p. voor overhebt om 5 minuten op het ijs te staan.
Opschieten, het kan nu nog.
Wanaka
Dit "alpendorp", ligt op een hoger plateau aan een mooi groot meer. Uitvalsbasis voor het net verderop gelegen Queenstown, dat het mekka is voor bungy-jumpen en snowboarden per helikopter. Vanwege de daardoor aangetrokken Jetset zijn er helaas vrijwel geen betaalbare hotelkamers meer te vinden en zitten wij dus een dorpje verderop. In Queenstown kun je met een kabelbaan omhoog voor een mooi uitzicht over de stad en het meer. In Wanaka staat nog een wereldberoemde sterrenkijker waar je voor 200 euro pp nachts tussen 1 en 4 onverwarmd, maar met uitleg naar de sterren mag kijken en met geluk het zuiderlicht ziet. Gezien de bewolking slaan we dit maar over.
Milford Sound
Vanuit Wanaka nog weer een stapje zuidelijker naar de Milford Sound. (Sound staat voor Fjord). Door ijs op de weg, pas na 6 uur op bestemming (120km) gearriveerd. Tijdens het oponthoud hebben we wel Kia's (bergpapagaai) gezien. Het begon al donker te worden maar het bleef droog en dat is met 300 regendagen per jaar toch weer een meevaller op deze dag dus net voor de schemering wat watervallen gefotografeerd en snel weer terug voordat de weg weer zou opvriezen.
In de zomer is de Milford Sound, net als in Noorwegen een toeristische hotspot waar cruiseschepen doorvaren. Zeker als het geregend heeft , verdubbelt het aantal watervallen, regent het een paar dagen niet dan zijn ook de watervallen vrijwel weg.
Dunedin
Universiteitsstad in het Zuid Oosten. Het was er regenachtig toen wij er verbleven, dus maar het nationaal museum in gedoken. Ook een verzopen bootreisje gedaan, op zoek naar albatrossen en mini pinquins, Omdat de kapitein i.v.m. ruig water toch niet de baai uit durfde, is het bij een paar witte stipjes in de verte gebleven. De volgende dag zijn we via de Mouraki Boulders (kogelbal rotsen) naar Lake Tekapo gereden.
Lake Tekapo
Bij dit Alpine lake kan er dan uiteindelijk geskied worden op de ernaast gelegen Roundhill Piste. Het aantal liften is op 1 hand te tellen en met de prijzen Zermatt's niveau maar we hebben er wel veel lol en een mooie dag. Sommige skipistes hier zijn overigens alleen bereikbaar met een 4WD met sneeuwkettingen, gelukkig voor ons was deze piste slechts 30 km grove gravel en dus een halve kilometer stofwolk achter je en soms wat echt wilde schapen voor je, op de weg.
Hamner Springs
Onze laatste bestemming was een kuuroord waar je in zwavelbaden kunt badderen. Ook is er een jet- boat op de naastgelegen Wairau River. Van Corine in het kuuroord zijn geen opnames maar van de jet boat wel. Na de wellness van de Hamner Springs gingen we weer terug naar Blenheim en hebben nog wat (sportieve) activiteiten in en rondom de thuisbasis gedaan waarna de vakantie voor de Brabo's er helaas weer op zat. We gaan ze missen.
