April

Bemiddelingsbureau en Sollicitatie

Ik was op de emigratiebeurs van 2018 een bemiddelingsbureau tegengekomen, dat vanuit NZ bemiddelt in de overstap van zorgpersoneel (www.accent.net.nz). Zij spreken voor jou met de opdrachtgevers in NZ ,waar altijd een tekort aan mensen in de zorg is. Als je je inschrijft, heb je behalve een motivatiebrief en een CV, minimaal drie actuele referenties nodig.  Overigens zijn er nog vele andere bemiddelingsbureaus waarvan  de bekendste nzlocums.com is. (en dan zijn er ook sites als nz.jora.com en nz.indeed.com  waar vacatures op te vinden zijn).

Begin 2019 organiseerde het bemiddelingsbureau via Skype sollicitatiegesprekken nadat ik mijn taaltoets (IELTS) had gehaald (zie onder). Het eerste gesprek was met een groepspraktijk in Wellington waar ze 18 huisartsen hadden. Het was geen moeilijk gesprek, met name de andere kant, deed zijn best zich te verkopen en de stad te promoten. Aangezien ik graag de keuze breed hield, was er 1 week later een gesprek met een plattelandspraktijk, centraal  gelegen op het Noordereiland. Nu ook weer de alleraardigste mensen, die meer over zichzelf vertelden dan dat ze van mij wilde weten. Wel was het dichtstbijzijnde ziekenhuis 75 kilometer verderop alwaar ze twee keer per week iemand  na toe stuurden per helikopter welk opsteeg vanaf het plaatselijke voetbalveldje.  Aangezien op Google Streetview het dorp er helaas wel erg troosteloos en vergeten bij lag  , heb ik toen zelf het initiatief genomen en een locatie naar voren geschoven bij het bureau. Het Zuidereiland leek me mooi en meer gevarieerd in natuurschoon dan het Noordereiland en daarvan had het Noordoostelijke deel dan weer het beste klimaat;  weinig regen en zonnig. Het werd het dus de wijnstreek Marlborough. geen verkeerde industrie in mijn optiek. Daarnaast was dit een prima uitvalhoek om het verdere Zuidereiland te gaan verkennen. Rondom Auckland was ook een optie maar daar waren de huizenprijzen ver boven het Nederlands prijspeil gestegen(!) en feitelijk onbetaalbaar dus dan maar het echte platteland.

Dus wat "gegoogeld" en zo waar, in het stadje Blenheim was een vacature. Er was ook een ziekenhuis aanwezig zodat er ook nog ergens op kon worden teruggevallen want met potentiële heroïek op het platteland zou het leven ook weer te spannend kunnen gaan worden.  Het bemiddelingsbureau bromde wat maar een Skype met Blenheim was toch snel geregeld. Vervolgens zat ik opnieuw 'morgensvroeg voor het ontbijt al achter de PC met de andere zijde alwaar een praktijkmanager en een huisarts vanuit een woonkamer het sollicitatiegesprek deden. Het was er toen 30 graden en diverse gezinsleden kwamen half ontkleed verdwaasd en onwetend van het gesprek even voorbij gelopen.  Er sprong ook nog na 5 minuten een kat in beeld welke de webcam omgooide, dus ik associatief om de spanning eruit te halen, onze hond Trooper ook voor de webcam erbij gehaald. Vervolgens is het over niets serieus meer gegaan en hoorde ik de volgende dag dat ik kon komen.  Ze hebben het hier trouwens nog steeds over Trooper en vragen wanneer hij komt. (dat dit ong. 3500 euro kost, weten ze denk ik ga er een potje voor in de koffiekamer zetten).

IELTS

Voordat je in NZ aan de slag kan, zijn er wel nog wel een paar hobbels te nemen. Het begint allemaal met een verplichte taaltoets; het IELTS-examen.  Deze test is op academisch niveau,  bestaat uit 4 onderdelen en moet je op locatie moet afleggen.  Duurt een dag en bevat een tweedelig essay,  een mondeling en een luister- en leestest). Voor alle onderdelen krijg je één los cijfer en eerder gehaalde cijfers uit eerdere testen  blijven niet staan. De examenstijl is vrij specifiek en trainbaar dus direct maar een paar leerboeken bij Bol.Com gekocht en ingeschreven voor het examen in Amsterdam, als een soort generale repetitie. De luister en leestoets zijn 30 jaar na de laatste Engelse Les nog wel goed te maken maar het essay en het spreekdeel zijn echte struikelblokken. Op internet staan tientallen trainingsfilmpjes van over de hele wereld en er blijken er zelfs specifieke cursussen te zijn over hoe je je er goed op kunt voorbereiden waarbij opvallend is, dat ook “native speakers” niet zo maar slagen voor hun essay en vaak extra training nodig hebben. Dit essay moet aan specifieke eisen voldoen qua variatie in woorden en taalgebruik en vraagt een academische opbouw. Dat is dertig jaar televisie-Engels toch wel even slikken. Voor een dyslect zoals ik, bleek het een serieuze hindernis want pas na 6 examens kwam ik uiteindelijk op de benodigde zeven.  Aangezien er maar ongeveer 1 examen  per 8 weken wordt gehouden en deze in Nederland ook vaak al maanden van te voren zijn volgeboekt ben ik uitgeweken naar Parijs, Aken en Düsseldorf. Uiteindelijk ben ik oktober 2018 in Houten geslaagd.

EPIC

De MCNZ  (Medical Counsil van NZ) wil graag je diploma’s zien. Jammer genoeg is dit geen kwestie van scannen en opsturen maar loopt dit via een gespecialiseerd  bureau in Amerika; EPIC. Hier moet je de eerste keer met je paspoort voor de webcam met een Amerikaanse jurist (aan de andere zijde) zitten en met je rechterhand zweren voor de webcam dat jij het bent en daarna nog de diverse papieren elektronisch aanleveren. Daaronder vallen o.a. je huisartsendiploma, geldige herregistratie en “final medical exam”.  Zij controleren of alles ook werkeleijk echt is en niet vervalst (gebeurt dat echt?).  Dus ik naar de zolder en alles uit de oude dozen gehaald.  Ik vond een indrukwekkend stuk papier waarvan ik dacht het mijn artsenbul was, een dik stuk papier op grootte A% met latijnse officiele regels en diverse handtekeningen.   Dit vervolgens gescand onaar twee A4 omdat A5 te groot is en opgestuurd. Elke keer  dat je een document opstuurt voor verificatie kost dit overigens 75 dollar. Drie weken later bericht uit Amerika:  afgekeurd ! ; mocht niet op twee JEPG's want twee A4 maar moet 1 file zijn, dus vervolgens 1 ouderwetse foto gemaakt (Duo Lens bestond nog niet) en deze weer opgestuurd.  Na drie weken weer bericht terug; de meegestuurde benodigde vertaling was niet van een beëdigde vertaler en daarom nu afgekeurd. Dit stond blijkbaar in de kleine lettertjes, want ik had zelf de vertaling toegevoegd, immers Ned naar Eng moest nu kunnen met mijn verse IELTS diploma.  Enfin, dan maar een officieel vertaalbureau ingeschakeld en weer opgestuurd. Weer drie weken bericht, dat dit mijn inzending we het juiste formaat had en de juiste vertaling maar dat dit volgens EPIC nu niet het Final Medical Exam betrof maar iets anders volgens Amerika. Dus de Erasmus Universiteit gebeld, zij gaven aan dat dit papier er toch echt voor door moest kunnen gaan. De zaak zat nu even vast. Waarschijnlijk omdat DUO sinds 1995 alle diploma’s digitaal opslaat in Groningen waar je dan ook een digitale moderne kopie van kunt krijgen en dat van mij was van net begin 1995 en uit Rotterdam en helaas net weer anders dan ze in Amerika gewend waren. Uiteindelijk heb ik, omdat EPIC het diploma niet erkende ondanks vele nachtelijke belletjes met de USA en etterlijke mails met Rotterdam maar gebeld met de MCNZ in NZ.  Toen uiteindelijk, weer drie nachtelijke belletjes later heeft het hoofd van de MCNZ in NZ met EPIC in Amerika  gemaild was het opeens in 2 dagen allemaal geregeld en belde nu EPIC mij nog drie keer om te vragen of ze nog iets voor me konden doen. Uiteindelijk was ik drie maanden bezig geweest en 420 dollar lichter om mijn dertig jaar oude vergeelde papieren diploma erkend te krijgen. Grappig genoeg moet je dit papier ook nog officieel in levende lijve bij de MCNZ in Wellington laten zien maar tijdens dat bezoek vroegen ze er niet naar. Dat je in Nederland 20 jaar geregistreerd  huisarts zou kunnen zijn, zonder ooit eerder  een “ Final Medical Exam” te hebben gehaald was blijkbaar ook geen logische gedachte.

Uittreksel BIG register.

Dit is een bewijs dat je geen tuchtuitspraak hebt gehad.  Officiële aanvraag duurt 6 weken.

Bewijs van goed gedrag.  

Dat moet je bij je eigen gemeente halen. Daar moet dan wel duidelijk op staan voor wie het is (buitenlands adres en in het Engels). Hadden ze bij de gemeente Altena nog niet eerder meegemaakt,  hoofd secretariaat erbij en na enige uren puzzelen en bellen met Den Haag is het gelukt.

Visum.

Dit moest ingevuld worden op de website van de NZ overheid. Het betreft 17 kantjes, maar er is wel uit te komen, zo moet je je eigen beroep in een NZ-codex opzoeken en een foto aanleveren die aan 13 eisen moet voldoen waarbij frappant genoeg dan de standaard Nederlandse pasfoto ongeschikt blijkt te zijn. Dus in de badkamer thuis en met een fototoestel wel een geldig exemplaar gemaakt in juiste houding en belichting. Ook moet je in Amsterdam nog medisch gekeurd worden met bloed en röntgenonderzoek. Gelukkig waren mijn leverwaarden goed.

Zo lang echter EPIC niet was goedgekeurd, kon het visum nog niet worden aangevraagd.  Ik zat nog zo’n 4 weken voor de vertrekdatum en op internet stond dat de doorlooptijd voor het type visum dat ik aanvroeg tussen de 10 en 120 dagen duurde. Blijkbaar vond het bemiddelingsbureau dat het EPIC veel  traag was verlopen en adviseerde mij gezien de krappe  termijn van nog 1 maand, de visumaanvraag maar uit te besteden aan dit speciale bureau in NZ. Aangezien ik wel klaar was met alle papieren rompslomp, gaf ik ze mijn inlogcode voor de visumwebsite en betaalde ze 1100 euro bemiddelingskosten. Na een Skype gesprek van 15 minuten met een mevrouw in NZ die alle door mij reeds ingevulde informatie doorliep werd de visumaanvraag ingediend. Binnen 24 uur kreeg ik bericht van de Immigratiedienst dat alles was goedgekeurd!  De laatste officiële hobbel was nu genomen !

Als laatste beslommeringen moet je je Hollandse pensioenregeling omzetten en je  arbeidsongeschiktheidsverzekering aanpassen. Deze laatste kent een buitenlandse versie maar heeft dan weer geen uitkering in het eerste jaar. Daar moet je dus zelf een buffer voor hebben. Officieel moet je ook nog je ziektekostenverzekering opzeggen en kun je wat extra expat verzekeringen afsluiten. Toen ik me ging  verdiepen in hoe het precies zat met de de reguliere fiscale aftrekposten in Nederland terwijl je in NZ werkt,  weten de deskundigen wel iets, maar niets precies en helemaal al niets zeker.  Dat zien we dan later wel weer er is tenslotte een belastingverdrag tussen beide landen.